आधाराचा हात

दोन शब्द सांत्वनाचे, एक आधाराचा हात
हलका मायेचा स्पर्श हवा होता वादळात


झाले काही भलतेच, सारे सोबती पांगले,
फुंकरीने कोसळावे जसे पत्त्यांचे बंगले
जसा वणवा पेटावा उभ्या, भरल्या घरात

संकटांचे काळे ढग भोवती, जरी अदृश्य,
उसन्या आनंदावर कसे तरावे आयुष्य?
घर फिरता घराचे वासे सुद्धा फिरतात


रोज माझ्यासाठी एक नवं दिव्य घडणार
रोज मरे त्याला कोण किती काळ रडणार ?
सावलीही देत नाही साथ कधी अंधारात!

तसा माझा कुणावर आहे काय अधिकार?
जगू देऊन जगाने केले मोठे उपकार
आता मरणाने घ्यावा हाती हलकेच हात