ती

ती समीप माझ्या येते, निसटुन जाते

मी स्तब्ध, बावरी मलाच विसरुन जाते

ती देउन जाते अर्थ नवे शब्दांना

जोजवते हृदयी सृजनाच्या स्वप्नांना

संध्यारंगांसह नभात मिसळुन जाते

तळहाती रेखुन अलगद हलकी रेषा

तनमनी जागवुन नवी अनामिक भाषा

ती मोहरलेल्या क्षणांत हरवुन जाते

मी त्या रेषेवर लिहिते काहीबाही

ते मनासारखे कधीच उमटत नाही

ती सहजच त्या ओळींना सजवुन जाते

ती रसिक, साजिरी सखी कल्पना माझी,

ती कविता, आराधना, साधना माझी

निर्भेळ सुखाच्या राशी उधळुन जाते