बुद्धीबळ

'सफेद-काळ्या चौकटीत तू एक-एक पाऊल पुढे जा' कुणी म्हणाले 
हुकूम त्याचा मानुन मीही डोळ्यांवरती झापड बांधुन पुढे निघाले 

कुणी मुसंडी पुढे मारली चाल चालुनी तिरकी, दुडकी, भलती-सलती 
कुणी अचानक नियम तोडले, वचन मोडले, मार्ग सोडले, चढले वरती 

कुणी कुणाला कुठे दिले शह, कुणी कुणाची घरे हडपली कुण्या पटावर 
कधी न झापड दूर करुन मी लक्ष घातले, काढले न वा कधी अवाक्षर 

मुकाट माझी चाल चालले, एक एक पाऊल टाकले जपुन स्वत:ला
कुणी कातडीबचाव म्हणती, कुणी म्हणे स्वार्थी, मी पर्वा करू कशाला?

किती विचारी, किती संयमी, स्थितप्रज्ञ मी, गुलामीतही निवांत होते
घडून गेली महाभारते, अधर्मयुद्धे किती तरी स्तब्ध, शांत होते

चिडून सारे सैन्य उधळले, कुणी कुणाचे शस्त्र ओढले, कुणी झिंगले
अखेरचा तो निर्णायक क्षण, बेसावध राजाला उडवुन मीच जिंकले!