जखम मनाची

सुकता सुकता पुन्हा पुन्हा ती झरत असावी 
जखम मनाची कधीच खपली धरत नसावी 

चिघळत जाते, भळभळते, ठसठसते, खुपते
वरवर वाटत असते की ती भरत असावी

अखंड सलते, व्याकुळ करते श्रांत जिवाला,
अमरत्वाचा शापमार्ग अनुसरत असावी

या जखमेची व्याप्ती-खोली कळे कुणाला?
बुजता बुजता नवा घाव ती करत असावी

फुंकर घालावी तर होतो तिचा निखारा,
वैशाखाच्या वणव्यातुन अवतरत असावी

होइन मी चेतनाशून्य ती विरून जाता,
संगत माझी-तिची म्हणुन अनवरत असावी