दु:ख दे ना

जीव सौख्यात माझा रमेना 
औषधाला तरी दु:ख दे ना ! 

काळजाची व्यथा काय सांगू?
बोलवेना, मुके राहवेना 

सोडताही न येई मनाला,
आणि सांभाळणे सोसवेना 

वेदना, यातना, खेद, त्रागा 
कोण कोठून आले, कळेना !

दे पुन्हा एक खोटा दिलासा,
वेड काही जगाया हवे ना !

मी वसंतातले फूल आहे 
ग्रीष्म माझा तरी पालटेना 

विस्मृतीची पुरी हद्द झाली,
नाव माझे मला आठवेना !

जीवना, सोड रे नाद माझा,
गोत्र माझे तुझ्याशी जमेना !