पाखरांची बोली

 जाणू नको सये पाखरांची बोली 

काळजाची खोली व्यापणारी 

वेल्हाळ पाखरं वेड लावतात 

स्वप्न दावतात भरारीचे

तुझे थिटे पंख, चौकोनी आकाश 

प्रपंचाचे पाश किनारीला 

मन पाखराचे, देह जडशीळ 

काचणारा पीळ तुझे दैव

पाखरांच्या मनी डोकावू नकोस 

कशाला हा सोस जीवघेणा?

पाखरांची ओव्या त्यांना गाऊ द्यावी

आपण वेचावी सुरावट

त्यांच्या विभ्रमांनी मुखी येता हास्य 

क्षणभर दास्य विसरावे 

इतकेच राहो तुझे त्यांचे नाते 

स्वप्न येते-जाते जसे डोळां

उडता पाखरू स्वप्न मावळेल 

पीस ओघळेल आठवांचे 

ओल्या पापण्यांनी हळूच टिपावे 

पीस ते जपावे अंतरात