Sunday, December 28, 2014

हरवलेलं आभाळ

चल शोधू हरवलेलं आभाळ
तुझं अन् माझंही
गवसेलच कुठंतरी, कधीतरी
क्षितिजाच्या त्या काठावर
जिथं हरवलेलं सारं काही गवसतं
अनायास, अवचित
नव्या नवलाईच्या रुपड्यात.
दिसेल तिथं आपलं आभाळ, निळंसावळं, कृष्णदेखणं
कोवळ्या जावळाच्या लेकरासारखं
इवलीशी मूठ चोखत खुदुखुदु हसत
निळ्याशार दुलईत लपेटलेलं!
तुझीमाझी वाट पहाणारं
आपल्याला पाहताच हात पसरून
कवेत येऊ पहाणारं
लाडिकशा हुंकारांनी तुझं-माझं मन भारून टाकणारं
मखमली स्पर्शाचं इवलं आभाळ!