एक सांगु का? बरे नव्हे हे असे बहरणे वेळिअवेळी
सांजसावल्या खुणावताना दंवात फिरणे वेळिअवेळी
वेळिअवेळी झुळुक कोवळी तुझा विचारी ठावठिकाणा,
हिरमुसलेल्या चंद्राचेही तुलाच स्मरणे वेळिअवेळी
रोज भेटलो तरी न घडते भेट कधीही मनासारखी,
आठवून त्या जुन्याच भेटी, उगाच झुरणे वेळिअवेळी
वाट वाकडी करून त्याच्या वाटेवर रोजचे थबकणे,
आसुसलेल्या नजरांचे गालिचे पसरणे वेळिअवेळी
आजकाल हे असेच होते, वेळिअवेळी गुलाब फुलतो,
भूल पाडते रातराणिचे गंध विखुरणे वेळिअवेळी
ऐक मना रे, पुन्हा सांगते, वेळ कधी सांगून न येते,
जगता जगता हाती उरते केवळ मरणे, वेळिअवेळी
या क्रान्तिच्या कविता आणि फक्त कविता, अग्निसखा [फिनिक्स] प्रमाणे खरोखरच स्वत:च्या राखेतून जन्मलेल्या.ज्यांच्यामुळे आणि ज्यांच्यासाठी ती जगते!

Saturday, April 17, 2010
Sunday, April 11, 2010
मात्रा
मनाची अता थांबली काहिली
विषाला विषाचीच मात्रा दिली!
कुठे लोपले कालचे हासणे?
कुठे ती तुझी आज जिंदादिली?
कुणी जाणल्या का नभाच्या व्यथा?
कुणी मातिची यातना पाहिली?
सुखाचा तिथे घोष होईल का?
जिथे वेदनेचीच संथा दिली!
दुभंगून घे माय पोटी अता,
उभा जन्म मी वंचना साहिली
विषाला विषाचीच मात्रा दिली!
कुठे लोपले कालचे हासणे?
कुठे ती तुझी आज जिंदादिली?
कुणी जाणल्या का नभाच्या व्यथा?
कुणी मातिची यातना पाहिली?
सुखाचा तिथे घोष होईल का?
जिथे वेदनेचीच संथा दिली!
दुभंगून घे माय पोटी अता,
उभा जन्म मी वंचना साहिली
Subscribe to:
Posts (Atom)