त्या सावळ्या सख्याचा कोठून माग घ्यावा ?
शब्दांत शोधता मी अर्थात तो असावा !
यमुना, कदंब, धेनू, नवनीत, रासलीला
का मोरपीस अजुनी कुरवाळते दिठीला
मनगोकुळात घुमतो त्याचा सुरेल पावा
ते रूप लाघवी मी काव्यात गुंतवावे
तालासुरांत त्याला गुंफून नित्य गावे
वाटे, परी उडे तो भारी खट्याळ रावा !
माळून कौतुकाने वेणीत चांदराती
मी वाटुली पहावी उजळून नेत्रवाती
तो खोडसाळ वारा, दारावरून जावा !
भासात मी जगावे, ध्यासात दंग व्हावे
लावून आस वेडी ज्योतीपरी जळावे
त्याने उगा छळावे, करुनी कुटील कावा
असतो सभोवताली तरिही कुठे दिसेना
माझ्याच अंतरी तो, नेत्रांत का ठसेना ?
स्वप्नात भेटणारा सत्यात का नसावा ?
क्रांति, भन्नाट लिहिलं आहेस. समोर असतीस तर तुला खरंच साष्टांग नमस्कार केला असता.
ReplyDelete