दोष

तुझी तीच माझी व्यथाही, कथाही 
सुखे साचला डोह, दु:खे प्रवाही 

जरी मोकळे हास्य सांगे खुशाली 
छुपे मौन बोले निराळेच काही 

रित्या कोटराला लळा लावला मी 
निवारा जपावा, असो तो कसाही 

निराळ्या दिशा दैव देऊन गेले 
दुरावा म्हणे 'हे पुरे सत्य नाही'

किती धोरणी वार होता फुलांचा 
न फांदीस अंदाज आला जराही 

तुला झेलणे चूक माझीच होती
तुझा जीवना दोष नाही तसाही