वाकळ

लाथाडत राही दैव राजरोस
जसा पायपोस फाटलेला
जितेपणी राही घरदार ओस
जगण्याचा सोस आटलेला

कातळात गंगा, सुके पाणओघ
तसा राही जोग संसारात
जावे त्याच्या वंशा तेव्हा कळे भोग
वंचनेचा रोग जन्मजात

कुठे विकारांची लावू विल्हेवाट?
मन काठोकाठ भरू आले
थोपवू पाहिले जरी आटोकाट
पापण्यांचे माठ झरू आले

जिवापार गेली काळजाची कळ
भावनांचा छळ सोसवेना
जळे प्राण अशी वास्तवाची झळ
देहाची वाकळ सोडवेना