सयेबाई संसार मी भुलाबाईचा मांडला
अंगणात संध्याकाळी आठवणींचा भोंडला
रांगोळीनं पाटावर हत्ती रेखला देखणा
सेवा स्वीकाराया आला दारी गणेश पाहुणा
खेळ ऐलमा पैलमा गणरायानं मांडला
अंगणात संध्याकाळी आठवणींचा भोंडला
कमळाच्या मागे राणी, हन्मंताची निळी घोडी,
धाडू माहेरी करंज्या, त्यांची आगळीच गोडी
मन भरून आनंद गाण्यांतून ओसंडला
अंगणात संध्याकाळी आठवणींचा भोंडला
कसं माहेर साजिरं, कसं सासर ते द्वाड
माहेरानं दिलं प्रेम, केली माया जिवापाड
सासरच्या वाटे काटे, श्वास उरात कोंडला
अंगणात संध्याकाळी आठवणींचा भोंडला
बालपणीचा भोंडला हरपला थोरपणी
कुठं शोधू ते अंगण ? कुठं वेचू आठवणी?
विखुरल्या खिरापती, डबा कधीचा सांडला
अंगणात संध्याकाळी आठवणींचा भोंडला
सोळा वर्षं भोंडल्याची गेली कधीची सरून
आता कोरडेच हस्त, गाणी गेले विसरून
फेर संपता संपेना; देह, प्राण भोवंडला
अंगणात संध्याकाळी आठवणींचा भोंडला
वा! नेहमीप्रमाणेच सुंदर कविता. भोंडल्यावर अशा कविता क्वचितच सापडतात.
ReplyDelete