तू सांभाळ तिजोरी मिटली
तुझी खरी दौलत रे लुटली
तुझ्या घरीही गोकुळ होते
तुझ्याचसाठी व्याकुळ होते
तुला न त्याची ओळख पटली
पिले पाखरे उडून गेली
नवी पालवी झडून गेली
अखेरची फांदीही तुटली
रिता माळ अन एकाकी तू
शून्याचीच वजाबाकी तू
आस तुझी ना अजून सुटली
No comments:
Post a Comment