कोडे

काळोखाच्या आडोशाला उडणाऱ्या पाकोळीनं 
उजेडाचा ध्यास घ्यावा तसा वेडा हट्ट काही 
आततायी भावनांच्या भोवऱ्यात खुळं मन 
गरागरा फिरे, त्याला आर नाही पार नाही 

सावल्यांनी हकारावे उन्हालाच सोबतीला 
वादळांना किनाऱ्याने द्यावा कुशीत आसरा 
अशा काही गूढ-मूढ विचारांचे चक्रव्यूह
भेदायची शक्ती नाही, जीव एकाकी घाबरा

नेणिवांचे जाणिवांशी जुंपलेले महायुद्ध
नम्रतेच्या जिवावर उठलेला अहंकार
अतिरेकी अपेक्षांचे जीवघेणे शस्त्राघात
अगतिक देह-प्राण, कधी थांबेल संहार?

विस्कळित कल्पनांचा खच पडे जागोजाग
तुडवीत धावतात संभ्रमांचे मत्त घोडे
अस्तित्वाची धूळ-माती वाऱ्यावर उधळून
जीव कसे सोडवील अनाकलनीय कोडे?