बोल एकदा काहितरी रे
मौन तुझे घायाळ करी रे
कातर हळवी सांज छेडते
तरल विराणी दर्दभरी रे
श्रावणात ही तळमळते मी
झेलुनिया अलवार सरी रे
जाणवते ती तुझी असोशी
इथे दाटतो श्वास उरी रे
देहच उरतो माझ्यापाशी
मन घुटमळते तुझ्या घरी रे
अंतरण्याने अंतर वाढे
मिटव दुरावा हा जहरी रे
पंचप्राण ज्यांच्यात गुंतले
छेड पुन्हा त्या स्वर लहरी रे
No comments:
Post a Comment