मीरा

पुन्हा जन्मेन की नाही, कधी हे जाणले नाही
परी जन्मात या तुजवीण कोणा मानले नाही

तुझ्या ध्यासात मी जगले, तुझ्या नामासवे रमले
तुझ्या चरणामृताचे भाग्य का मज लाभले नाही?

तुझे करपाश ना भवती, तुझ्या अधरी न मी वसले
तुझ्या वेणूपरी तुझिया सवे मी जागले नाही

तुझ्या त्या रंगलेल्या रासलीला पाहिल्या स्वप्नी,
कधी सत्यात राधेचे जिणे मज साधले नाही

विषाचे घोट मी गिळले मुक्याने, साहिली निंदा
असे उरलेच नाही दु:ख जे मी भोगले नाही

कधी नव्हते कुणाची मी, तुझी होते, तुझी आहे
मनाला मर्त्य जगताच्या रुढींनी बांधले नाही

खुळी कोणी म्हणो की बावरी, मी उन्मनी मीरा,
मनोमन जाणते हे स्वप्नवैभव आपले नाही