या जिवाला एक ज्याचा ध्यास होता
तोच की त्याचा खुळा आभास होता?
भोगले आयुष्य, नव्हती कैद साधी,
सक्तमजुरी आणि कारावास होता
रंगलेल्या मैफली उधळून जाणे,
हा कुणाचा सांग अट्टाहास होता ?
चिंब भिजण्याचे ऋतू केव्हाच सरले,
फक्त ओल्या पालवीचा वास होता
राम सुटला, मात्र सीतेच्या कपाळी
गोंदलेला आमरण वनवास होता
हुंदक्यांनी पेलले आयुष्य माझे,
जो दगा देऊन गेला, श्वास होता
मी निषादाभोवती गुंतून गेले,
हाय, त्याचा पंचमावर न्यास होता!
No comments:
Post a Comment