Friday, October 28, 2011

काही सुचले नाही तेव्हा

काही सुचले नाही तेव्हा
नाव तुझे कोरले ढगांनी
आभाळाच्या निळ्या पटावर

काही सुचले नाही तेव्हा
काहीबाही बोलत बसले,
कधी मनातिल, कधी मनावर

काही सुचले नाही तेव्हा
प्रवाहात सोडल्या लकेरी,
बुडून गेली सुरांत घागर

काही सुचले नाही तेव्हा
पापणीत अडवून ठेवला
उफाळणारा प्रशांत सागर

काही सुचले नाही तेव्हा
गुंफायाला दिले मनाला
आठवणींचे मणी पसाभर

काही सुचले नाही तेव्हा
दोघे दोन दिशांना वळले,
पुनव फिकटशी, चंद्र अनावर 

1 comment: