ऐल मळा पैल तळे
जायचे कुठे ना काळे
टाकता पाऊल वळे
पुन्हा माघारी
ऐल दिवा पैल वात
भेट नाही आयुष्यात
मिट्ट काळोख घरात
अवस दारी
ऐल गंध पैल जाई
मध्ये गूढ खोल खाई
आक्रोश घुमत जाई
कडेकपारी
ऐल चंद्र पैल निशा
घेरतात सुन्न दिशा
घुमतात वेड्यापिशा
स्वप्नांच्या घारी
ऐल प्राण पैल सखा
जीव भेटीला पारखा
खुपतो काट्यासारखा
सल जिव्हारी
ऐलपैलाच्याही पार
तुझ्या महालाचे दार
त्याच्या पायरीशी थार
दे रे मुरारी
chhan aahe kavita..... sundar.....
ReplyDeletewaaah.....!!!
ReplyDeleteअतिसुंदर
ReplyDelete