नसे भाबड्या भावनांना निवारा
कशा आवरू सांग आवेगधारा
तुझी मी तरीही तुझी ख़ास नाही,
किती काळ साहू असा कोंडमारा ?
झरे स्पंदनातून आतूर प्रीती
कसा रे कळेना तुला हा इशारा ?
खुळ्यासारखी घालते मीच रुंजी
सखा आपला कोश सांभाळणारा !
तुझ्या श्रावणाच्या सरी जीवघेण्या,
फुलेना पिसारा, उठेना शहारा
उधाणात बेभान वेगात आले,
तुझ्याभोवती संयमाचा किनारा !
khup chan mandalya aahet bhavana...
ReplyDeleteतुझी मी तरीही तुझी ख़ास नाही,
किती काळ साहू असा कोंडमारा ?
खुळ्यासारखी घालते मीच रुंजी
सखा आपला कोश सांभाळणारा !
apratim!!!!!!!!