Thursday, April 12, 2012

डाव आता संपला'

चालले येथून आता, आवरावी स्पंदने 
सोडवावी बंधने 
जायचे वाटेवरी ज्या, ती कुठे, आहे कशी?
का करावी चौकशी?

न्यायला येईल त्याला काळजी आहे पुरी
न्यायचे कोण्या घरी
या प्रवासाला न काही सोबतीला न्यायचे
सर्व काही द्यायचे

बंद होती मूठ आले त्या क्षणी, आता खुली
संपण्याच्या चाहुली
मी समाधानी तरी, जे लाभले होते भले
जे बुरे, ते त्यागले

खंत नाही, खेद नाही, ना मनी अस्वस्थता
या घराला सोडता
एक आहे मागणे, सोडून दे झाल्या चुका
त्या सवे येतील का?

आणि माघारी नको माझ्या सयींची पालखी
मर्मबंधासारखी
'नीघ आता, सोड सारे बंध' सांगे तो मला
'डाव आता संपला'


2 comments:

  1. खूप खूप खूप आवडली ही कविता..

    ReplyDelete
  2. आह्ह!!!
    अप्रतिम!
    बाकी नि:शब्द मी....

    ReplyDelete