हसावे कसे

उगा व्यथित व्हायचे फिरुन मोकळे व्हायचे 
पुन्हा करुण सावल्या बघत चांदणे प्यायचे 
सरीवर सरी उरी तरिहि कोरड्या पापण्या 
बळेच हसुनी उदासपण सारुनी द्यायचे

कुठे अटळ वासना, विफल भावना गांजती
अशांत हृदयी कुठून उठती तरंगाकृती
भकास वळणावरून फिरता कधी एकटे
कितीक फसवी अबोध वचने दिशा घेरती

मनात कुठला विचार तरळे लुळापांगळा
कसा उतरवू, कुठून मिटवू व्यथेच्या कळा
इथे बदलती क्षणात सगळे सखेसोबती
कुणी न सहजी सवे तुडविती उन्हाच्या झळा

हलाहल कुणी किती पचविले, न येई नशा
जरी समजते, तरी कुणि न त्यागिते या विषा
नसे क्षणिक ही, अनंत मरणांतुनी येतसे
फिरून जगण्यास बाध्य करते विषाची तृषा

अभंग मनिषा पुन्हा सुचविते जगावे कसे
सुकून गळली फुले शिकविती फुलावे कसे
हसून म्हणती उदास हृदयातली स्पंदने
'चला, समजले व्यथा विसरुनी हसावे कसे'