पाहुणा

देही-चित्ती जपुन विरत्या वेदनेच्या खुणा मी 
दु:खालाही जवळ करुनी भार केला दुणा मी
जेथे माथा झुकवु म्हटले, तेथ पाषाण होते 
ज्यांच्यासाठी करुन थकले जन्म माझा उणा मी

होते भोळी, समज नव्हती चांगल्या-वाइटाची 
दोषालाही उगिच जपले, शोधताना गुणा मी 
केले ते ते विफल सगळे, वंचना फक्त माझी 
सांगू माझ्या अदय हृदया शल्य आता कुणा मी?

झाले वाटे विधिलिखित जे मान्य दैवास होते 
मुक्तीसाठी बघ चुकविले प्राक्तनाच्या ऋणा मी
'सौख्याने मी गमन करितो, संपले कार्य माझे'
आत्मा बोले, 'शरिर जळु द्या, येथला पाहुणा मी'


[वृत्त - मंदाक्रांता]