एका चंद्रासाठी

सांज गर्भारली, चंद्र प्रसवेल । घर उजळेल, सृष्टी हरखली

सांज प्रसवली, टपोर चांदणी । आली ग अंगणी, सृष्टी उसासली!

फिरून सांजेला चंद्राचे डोहाळे । कौतूकसोहाळे होती अतोनात

पुन्हा एकवार सांजेच्या अंगणी । नवीन चांदणी, कौतूक ओसरे

कितीतरी झाले नवससायास । दिवा लावायास चंद्र नाही आला

आभाळ भरून चांदण्यांची दाटी । एका चंद्रासाठी किती आटापिटा!

थकली-भागली सांज मावळली । जन्माची काहिली, भोग नवसाचे

आक्रीत कसं हे झालं एकाएकी? लोक म्हणे लेकी कपाळकरंट्या!

आली नवी सांज एका चंद्रासाठी । चांदण्यांच्या पाठी दुर्दैवाचा हात

नव्या सांजेलाही नव्याची चाहूल । चंद्राचीच हूल इथून-तिथून

सांज कौतुकाच्या मखरी बसली । हळूच हसली गर्भात चांदणी!

कुणीतरी बोले, "चंद्र नाही बाई!" सरे नवलाई, सांज पिसाटली

गर्भातच विरे चांदणहुंकार । दाटला अंधार, रिते घरदार

सोसती चांदण्या जन्माची आबाळ । झुरतं आभाळ एका चंद्रासाठी!