निष्पर्ण मी, वैराण मी, निर्जीव मी, निष्प्राण मी
माझे मला ना उमगले अभिशाप की वरदान मी
मी सावल्यांची सावली, अस्तित्व मज नाही दुजे
आवेग माझा पोरका, आभाळही माझे खुजे
माझीच ओंजळ कोरडी, देऊ कशाचे दान मी ?
माझ्याचसाठी उघडली दारे सुखाची नियतीने
माझ्याच पायी घातली बेडी भयाची नियतीने
त्या शृंखलांनी बांधले, पेलू कसे आव्हान मी ?
का वंचना आलोचनांनी विश्व माझे घेरले ?
का रिक्त एकाकीपणाचे बीज दारी पेरले ?
शोधू कुठे मी आसरा ? मागू कुणा वरदान मी ?
सुरेख कविता
ReplyDelete