पाठ वा-याने फिरविली ती दिशा माझीच होती
मूक, हळवी दीन, शापित नायिका माझीच होती
दैव दुबळे; शाप माझा भोगते जन्मांतरी मी,
राम तो नव्हता, अहिल्येची शिळा माझीच होती
एकही नव्हता दिवा, ना काजवा होता कुठेही,
चांदणे ना चंद्र, अवसेची निशा माझीच होती
भंगले फुलताक्षणी का स्वप्न माझे मोहराचे ?
वादळाने मोडलेली वाटिका माझीच होती
संशयाने गोठल्या संवेदना माझ्याच होत्या
जाळली क्रोधाग्निने ती संहिता माझीच होती
काळजाला विंधणा-या आप्तस्वकियांच्या विषारी
बोलण्यावर चालली उपजीविका माझीच होती
ज्या कथेला वाचता आले तुझ्या डोळ्यांत पाणी,
काय सांगू? ती खरी आख्यायिका माझीच होती
राख झाल्या भावना फासून पिंगा घालणा-या
सावल्यांनी वेढलेली ती चिता माझीच होती
मी कधीही अढळपदि ना राहिले, उल्काच झाले,
नेहमी पडत्या फळाची भूमिका माझीच होती
No comments:
Post a Comment