या क्रान्तिच्या कविता आणि फक्त कविता, अग्निसखा [फिनिक्स] प्रमाणे खरोखरच स्वत:च्या राखेतून जन्मलेल्या.ज्यांच्यामुळे आणि ज्यांच्यासाठी ती जगते!
Wednesday, December 23, 2009
ओल्या हळदीची सांज
माझ्या सुरांत गुंफून तुझी लडिवाळ गीते
ओल्या हळदीची सांज रोज अंगणात येते ||
क्षण मोहरून जाती तुला साद मी देताना
मन रेंगाळते मागे तुझ्या वाटेने जाताना
हात धरून मला ती तुझ्या घराकडे नेते ||
आसमंत गंधाळतो जाईजुईच्या फुलांनी
उंबरठा ओलांडते कुंकवाच्या पावलांनी
तुळशीच्या वृंदावनी नंदादीप उजळते ||
वा-यावर घुमतात मंद सुरांच्या लकेरी
हलकेच डोकावतो चंद्र कोवळा रुपेरी
मावळतीच्या हातात हात चांदण्याचा देते ||
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
क्रान्ति अग तुला मी टॆगलेय....पाहशील...:)
ReplyDeleteatishay sundar!
ReplyDeleteमावळतीच्या हातात हात चांदण्याचा देते ||
hi kalpnaa khoop aavadali.
ओल्या हळदीची सांज रोज अंगणात येते... khup sahaj aaNi suMdar!, maajhy "विश्व संमोही" kavitela tumachee daad miLalee tyaabaddal anek aabhaar...
ReplyDeleteWaa farach chaan.
ReplyDeleteKunya sangitkaaraalaa bhetoon chaal laavun ghyaa
hyaa kavyaalaa
http://anubandhit.blogspot.com/
ओल्या हळदीची सांज रोज अंगणात येते
ReplyDeletefaarach chhaan