महायुद्ध

सनातन, चिरंतन समस्यांचं विराट, 
अठरा अक्षौहिणी सैन्य घेऊन चालून येणारा दिवस 
आपल्या भात्यातलं एकेक अमोघ अस्त्र
नेम धरून माझ्यावर सोडत जातो 

मी माझ्या तोकड्या निराकरणांची गंजलेली शस्त्रं घेऊन 
माझ्या तकलादू शिरस्त्राणावर 
आणि लेच्यापेच्या चिलखतावर 
त्याचे तीक्ष्ण वार झेलत 
स्वत:ला सावरायच्या, वाचवायच्या विफल प्रयत्नांत .........

त्याचं वाढत जाणारं बळ, कणाकणानं चढत जाणारा जोर,
माझा क्षणोक्षणी कमजोर पडत जाणारा क्षीण प्रतिकार 

अखेरीस युद्धबंदीचा शंखध्वनी ऐकताच 
क्रूर जेत्याचं विकट हास्य चेहऱ्यावर मिरवत, 
विजयपताका फडकवत जाणारा तो 
आणि 
हरून रणात कोसळलेली 
विकल, अगतिक, असफल, गलितगात्र मी 
शरपंजरी पडलेल्या भीष्मासारखी 
उत्तरायणाची वाट पहात............
किंवा 
अस्वत्थाम्यासारखी शापित,
भळभळत्या चिरंजीव जखमा घेऊन 
नव्या दिवसाच्या युद्धघोषणेची वाट पहात ................