काहूर

वितळून चालले किरण 
सांज की सरण?
फिकटत्या ज्वाळा

अस्वस्थ ढगांचा पाळा

धुमसत्या चितेचा धूर
तसे काहूर
मना वेढून
सरपटते मळकट ऊन

का क्षितिज मेघ माखून
घेत झाकून
दिशांची दारे
बहकले कशाने वारे?

हे चिताभस्म की राख?
धुक्याचे वाख
उडवते माया
उन्मत्त निशेची छाया

ही सांज जीव घेणार
आज होणार
भयंकर काही
ही प्रलयाची का द्वाही?

संपेल कधी संहार?
पुसट अंधार
लपवितो रक्त
उरणार उसासे फक्त