तो वसंत मोहरलेला

निमिषाचे अंतर होते,
बहराचा गंधित वारा
आला अन् परतुन गेला
चुकलेच जरासे माझे,
मी गंध दिला बकुळीला
अन् श्वास मोकळा केला !

प्राजक्त बहरला तेव्हा
मी सुकले पानोपानी
माळून उन्हाचा शेला
ग्रीष्मात मात्र फुलले मी
गुलमोहर ल्याले देही
वैशाखझळा प्यालेला

तो मात्र फुलांच्या गावी
बहराची अलखतुतारी
घुमवीत प्रकट झालेला
साधून सुरांची किमया
फुलतो अन् फुलवित जातो
रस-रूप-सुगंध तजेला

तो फुलतो अन् मी सुकते
हे प्राक्तन त्याचे-माझे
आकांत किती जरि केला,
निष्पर्ण ऋतूंच्या काळी
रुजलेला अंकुर मी अन्
तो वसंत मोहरलेला