मज ध्यास दर्शनाचा रे, ना कसलीही आसक्ती
अंतरात माझ्या वसते, मीरेची मधुराभक्ती
मी गीत तुझे गुणगुणते
चैतन्य जणू रुणझुणते
गीतातुन माझ्या करते तव प्रीतीची अभिव्यक्ती
तन राहि जरी संसारी
मन घेते गगनभरारी
एकाच ठाई अनुभवते आसक्ती आणि विरक्ती
काळोख मनाला ग्रासे
हा जन्मही शापच भासे
तुजवाचुन जगण्याचीही उरली ना इच्छाशक्ती
सर्वस्व तुला अर्पावे
आयुष्य इथे संपावे
तुजसाठी पुन्हा उमलाया या जन्मी मिळावी मुक्ती
No comments:
Post a Comment