अबोली

त्या आगळ्या सुरांनी भारावले कितीदा
चाहूल घेउनी ती मी धावले कितीदा

वाटे कधीतरी तू येशील या दिशेला
या मूक आसवांनी बोलावले कितीदा

तोडून बांध सारे, त्या गूढ़ अंतराळी
हे पाखरू मनाचे झेपावले कितीदा

पाऊल वाजता या वाटेवरी कुणाचे,
भासे तुझीच छाया, आसावले कितीदा

ते बोल आठवूनी स्वप्नात जागले मी
सत्यात त्या स्म्रृतींनी नादावले कितीदा

काही न बोलता ये, क्षण एक मी अबोली,
येताच तू समोरी भांबावले कितीदा