चिरवेदना

मनभर उदासीचा कसा लपेल चेहरा?
असं मळभ की आत्ता कोसळेल झरझरा

आपल्यात असूनही आपल्यापासून दूर
कुणी विचारता "आज काही वेगळाच नूर?"

"काही नाही, सहजच!" हसू उसनं बोलतं,
मुकेपण उगाचच मूठ झाकली खोलतं!

काळजात खोलवर काही घुमे मंद मंद
कसे जुळून येतात नकळत मर्मबंध?

भाव आपले अचूक त्यांना कसे कळतात?
आपल्याच व्यथा त्यांच्या शब्दांतून ढळतात?

सांज-संधिप्रकाशाचं चिरवेदनेचं नातं,
जीवघेण्या सन्नाट्याचं गुलजार गीत गातं

"बस एक चुप सी लगी है,
नहीं, उदास नहीं !
कहीं पे सांस रुकी है,
नहीं, उदास नहीं!"

http://www.youtube.com/watch?v=NJeeZwBn70M