शब्दावली

सरू सिंघल यांच्या या रचनेचा स्वैर भावानुवाद

उदासीत रेंगाळणाऱ्या दिसाला रवाना कराया किती यातना
निशेच्या दुशालेत जेव्हा जराशी मनाला हवी वाटते सांत्वना,
पिसाटून फिरता इथे अन् तिथे या खुळ्यासारख्या कल्पना, भावना,
रित्या जीवनाला सुखाने फुलाया दिले तूच सौंदर्य अन् चेतना

कधी दूर गेलास टाकून जेव्हा मला एकटीला लळा लावुनी
तुझे चित्र, छाया उराशी धरूनी, तुला शोधता रोज भांबावुनी
इथेही, तिथेही, कुठेही, कधीही तुला पाहण्याची असोशी मनी,
खरे रूप-लावण्य या जीवनाचे मला दाविले तूच स्वप्नांतुनी

जसे भंगले शिल्प कोणी त्यजावे, तसे त्यागता या जगाने मला,
रिती, सुन्न झाले; मुकी, खिन्न झाले, मिळे धूळ-मातीत जैसी कला
करावी न चिंता, न पर्वा कशाची, कधी मी कमी ना गणावे मला,
म्हणूनी दिली तू तुझी दिव्य वाणी, अलौकीक शब्दावली ही मला!

आणि ही मूळ कविता

After a long tiring day,
When my heart seeks consoling,
In the night,
When my views are strolling,
To make me live,
You create beauty in life.

Sometimes, when you're away,
My skin feels bare.
Cuddling myself with your photo,
I look for you everywhere.
To tell me life is better than it seems,
You create beauty in dreams.

When the world makes me dumb-struck,
And I sit like a neglect art, ground struck.
To tell me not to care afterwards,
You create beauty in words.
- Saru Singhal