चढण

तोल सावरावा अशी नव्हतीच ती चढण 
आणि ओलांडून जावं असं नव्हतं वळण 
वाट नागमोडी, कुठं कडा, कुठं घसरण 
उन्मळून कोसळावे असे आले किती क्षण

कुठं दिवा ना काजवा, मिट्ट काळोखी लांबण
ठाव नाही मुक्कामाचा, दिशाहीन वणवण
सैरभैर व्हावा जीव असं मूक रितेपण
वाटे, असेल का याच्याहून सुखाचं मरण?

पैलतीरी बरसला अशा अवेळी श्रावण
आणि मोहरून आला कोमेजला कणकण
लख्ख उजळलं मन, जसं सुटावं ग्रहण
दिशादिशांत झळाळ अलौकिक, विलक्षण

वाट मोहमयी झाली आणि लाघवी वळण
इथंतिथं पायांखाली सोनचाफ्याचं शिंपण
त्याच वाटेवर आता मन घालतं रिंगण
असो चढण, वळण, घसरण, उतरण