ठिणगी

वनवास नि अग्निपरीक्षा या चक्रातच घुटमळते 
रामायण सरले तरिही वैदेही अजुनी जळते 

वंशाला पुत्रच तारी, गर्भात निपजली कन्या
मग अगतिक माता खुडते त्या फुलणाऱ्या चैतन्या
कन्याद्वेषाची ठिणगी पडताच गर्भजल गळते

कधि विवाहवेदीवरती सुखस्वप्नांचा पाचोळा
निर्जीव संपदेसाठी जन्माचा चोळामोळा
अनिवार लालसाठिणगी दावानल होउन छळते

उन्मत्त वासनांधाच्या कपटास बळी कुणि पडते
निष्पाप, पवित्र असुनही पातकी, अमंगल ठरते
शापाची पडता ठिणगी, ती शिळा होत कोसळते

कधि पाश यमाचे होती नात्यांचे रेशिमधागे
जाज्वल्य तेज असुनीही द्रौपदी पणाला लागे
सूडाची दाहक ठिणगी लाव्हा होऊन उसळते

निर्धनास वरता होई अपमान पित्याच्या दारी
जपण्यास प्रतिष्ठा पतिची, अग्नीस कवळते नारी
अवमान, वंचना ठिणगी उडता माहेरहि जळते

ठिणग्यांचे वणवे होती, लाक्षागृह आयुष्याचे
कधि राख जिवाची होते, कधि धुमसे रान मनाचे
फुलतात चितेत निखारे, ज्वालांनी रक्त वितळते