वर ढग डवरले

वर ढग डवरले 
अन् काजळी माखलं गच्च आभाळ 
उतू उतू आलं 
पिसाटागत भणभणत सुटला वारा 
उभी-आडवी मारझोड करत 
विध्वंसाची भेरी घुमवत 

वर ढग डवरले 
तसं जीव मुठीत धरून 
कसाबसा तग धरून उभ्या 
खोपटाच्या काळजात धस्स झालं 
'गुदस्ता साल कसंतरी निभावलं
हा पावसाळा निघेल?'

वर ढग डवरले 
अन् आता खचण्याइतकंही त्राण न उरलेल्या 
कुडाच्या भिंती थरथरल्या,
कुडकुडत राहिल्या,
'किती आयुष्य उरलंय, कोण जाणे?'

वर ढग डवरले 
अन् काड्या काड्या विस्कटून चाळणी होत गेलेल्या 
गवताच्या अशक्त छपरानं 
उसासा सोडला,
'यंदा पण राहिलीच शाकारणी 
आता तर या झपाटल्या वाऱ्याची पण भीती.'

वर ढग डवरले
तसं ती दोघं उगाचच करत राहिली 
निर्जीव होत चाललेल्या खोपटाच्या डागडुजीचे 
निष्फळ प्रयत्न 
घरघर लागलेल्या, अखेरचे आचके देणाऱ्या जिवाला 
घास भरवावा, तसे!

वर ढग डवरले
अन् फाटक्या झग्यातली झिपरी पोर 
ताडकन उठली, 
वाऱ्यावर उडणारे कागद गोळा करत 
धावत सुटली 
पोलिओनं लुळ्या झालेल्या धाकल्या भावाला 
पावसाच्या पाण्यात सोडायला 
छान छान होड्या करून देण्यासाठी!