गझल

मतल्यातच काफिये सोडवून,
अलामती उंबरठ्यात अडवून
खूप खूप पुढे निघून गेलेत सारे
एका एका शेरावर वाहवा मिळवत,
मक्त्यावर काळजांच्या पायघड्या तुडवत,
टाळ्यांवर टाळ्यांचे इमले चढवत,
प्रत्येक मैफलीला हातोहात जिंकत
पार अढळपदावर पोहोचले आहेत!

आणि मी?

एकाकी, भरकटलेली रदीफ,
विस्कटलेल्या काफियांची जीवघेणी गुंतागुंत,
चुकत-माकत अखेरीस कोपऱ्यांत दडलेल्या अलामती
यांच्या भकास गोतावळ्यात
सुन्न होऊन बसलेली ...........अजूनही.

गझले,
कधी, कशी, कुठे ग भेटशील मला?

अजून जमीनसुद्धा येत नाहीय दृष्टिपथात!