सोहळा

आज माझ्या वेदनेला भेटले 

रक्त झाले आग, अश्रू पेटले
वेदनेशी जोडले नाते खरे
मैत्र झाले ते विखारी, बोचरे

तीव्रतर-तम होत गेली वेदना
जीवघेणा डंख तो उतरेचना
सोसण्याचे उंबरे ओलांडले
मी अखेरी वेदनेशी भांडले

ज्या क्षणी घर वेदनेचे सोडले,
कोवळ्या हसऱ्या सुखाने वेढले
खेळले अन् नाचले ते भोवती
कौतुकाची कौतुके झाली अती

संपली, मेली सुखाची कामना
भावली माझी चिरंतन वेदना
सोस सौख्याचा पुरा झाला कमी
अन् परतले वेदनेपाठीच मी

संपलेसे वाटले ज्या ज्या क्षणी
वेदनेची प्राशिली संजीवनी
वेदनेचा मांडला मी सोहळा
श्वास थांबे, प्राण झाला मोकळा!