Saturday, August 31, 2013

शेजार

दोघे आपापल्या जागी
जसा डोळ्यांचा शेजार
त्याची प्रकाशाची वाट
माझे अंधाराचे दार

कोसळते माझे घर
सावरायचेही होते
चार किरण घेऊन
त्याला यायचेही होते

भलत्याच जागी नेले
त्याला खुणेच्या ताऱ्याने
आणि पाउले बांधली
मूढ, पिसाट वाऱ्याने

त्याच ठायी उतरला
लख्ख किरणांचा भार
अधिकच काजळला
माझा अहेव अंधार

आता त्याचा पायरव
मनातच थिजणार
आणि कोरड्या कढांनी
रिते घर भिजणार 

No comments:

Post a Comment