फुंकर

धुपाटण्यातल्या मंदशा निखाऱ्यावर 
झपाटून टाकणारा सुगंधी ऊद जाळत
हातातला मोरपिसांचा पंखा जोरजोरात हलवत 
घुमटातल्या घंटेच्या दीर्घकाळ घुमणाऱ्या प्रतिध्वनीसारखा 
घनगंभीर अलख जागवत दारी आलेल्या 
गूढ, करुणामय डोळ्यांच्या फकिराच्या झोळीत 
पसाभर धान्य घातल्यावर 
मोरपिसांचा पंखा मस्तकावर अलगद टेकवून 
शुभ्र दाढी-मिशांच्या जंजाळात दडलेल्या ओठांनी
अनाकलनीय आशिर्वाद पुटपुटत
अन् डोळ्यांत रहस्यमय हसू खेळवत
त्यानं धुपाटण्यातली चिमूटभर राख तळहाती घेऊन
दात्याच्या दिशेनं फुंकून टाकावी,

तसं, अगदी तस्संच, माझ्या मोरपिशी स्वप्नांचा पंखा
मस्तकी अलगद टेकवून फुंकून टाकलंय माझं आयुष्य
तुझ्या दिशेनं, कुणा अदृश्य फकिरानं .......

काय घातलं होतंस त्याच्या झोळीत,
माझ्यासाठी?