चकवे

इथला वनवास नकोच मना
विषघोट नकोस गिळू कडवे
चल दूर, निबीड तमात बुडू
असतील जिथे गहिरे चकवे

निमिषात निशा, निमिषात उषा
प्रहरात जगू क्षणमात्र जरी
असतील जिथे ढग कोंदटसे
झरतील तिथेच कधी शिरवे

अभिजात इथे न कुणास रुचे
इथल्या सगळ्याच रिती भलत्या
हरवून निरामयता, शुचिता
उरलेत दुवे नकली, नटवे

घनदाट असेल अरण्य जरी
करतील सुसह्य तुझ्या मनिषा
चकव्यातुन दाविल वाट खरी
चिरकाल तुझे असणे हळवे

विसरून जगास जगेन तरी
वगळून तुला कुठले जग रे?
सगळेच तुझे अलवार किती,
शपथा, वचने, रुसवे-फुगवे


[वृत्त - तोटक]