विणकाम

विणीचं गणित जमावं लागतं ग 
नुसतेच टाके मोजून नाही चालत,
थोडं डोकंही चालवावं लागतं.

एकाचे दोन, दोनाचे चार, चाराचे आठ 
इतकंच ऐकून उतावीळपणे केलेली सुरुवात, 
अन् मग न संपणारा बेढब, बेंगरूळ पसारा 
आवरता आवरेना, म्हणून वैतागून अर्धवट टाकलेला 

युक्तीनं एकेक कमी करत करत 
वाढवलेल्या आठांचा पुन्हा एक करायचा असतो 
हे जर वेळीच जाणून घेतलं असतंस 
तर सोपं नसतं झालं विणकाम?
पसरली असती अधुऱ्या-अपुऱ्या विणींची चळत, 
विसविशीत बेरंग लोकरींची गुंतवळ,
बोथट, गंजलेल्या सुयांची अडगळ घरभर?
घडलं नसतं काही सुबक, सुंदर, उबदार, हवंसं?

आता कधी शिकणार आहेस नेटकं न् नेमकं विणायला,
अख्खं आयुष्य विस्कटल्यावर?