प्रतिभे

दिस दोन हवेत मनोज्ञ असे 
मग संततधार झरो दुविधा 
क्षण मी तळपेन जशी चपला 
जरि जन्म पुरा जळती समिधा 

घनदाट तृणात भुजंग, तरी
फुलतात निरागस रानफुले 
अवसेपुरते तमजाल, पुन्हा 
झुलणार नभावर चंद्रझुले

पथ दुर्गम आणि अरुंद जरी,
सृजनासमवेत प्रवास हवा
मळभातुन, सांद्र धुक्यातुनही
उजळेल प्रसन्न प्रकाश नवा

कुठल्या वळणावर भेट तुझी
अनमोल घडेल सखे कविते
इतके अवधान कुठे? तरिही
घट अंतरिचे करतेच रिते

निमिषार्ध पहा थबकून जरा,
मन मूढ तुझ्या पदि शांत उभे
कवळून नको हृदयास धरू,
पण उज्ज्वल आशिष दे प्रतिभे


[वृत्त - तोटक]